“นี่เจโฮป! นายเป็นไร งอนไรพี่” ซูก้าเดินตามแฟนหนุ่มเข้าไปในห้องสูทสุดหรูภายในคอนโดที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามลงตัว
ตั้งแต่กลับมาจากงานเลี้ยงเขาก็เอาแต่หน้าบึ้งไม่ยอมพูดยอมจากับใคร อาการแบบนี้ทำไมซูก้าจะดูไม่ออกว่าเจโฮปกำลังงอนอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเขางอนเรื่องอะไร
“พี่กลับไปเถอะ ผมอยากพักผ่อน” เจโฮปพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆไร้ซึ่งความร่าเริงอย่างทุกวัน เขาทิ้งตัวลงไปนอนบนโซฟาตัวยาวด้วยท่าทางเหนื่อยล้า ก่อนจะหลับตาพริ้มลง
“พี่จะไม่กลับไปไหนทั้งนั้นจนกว่าจะรู้ว่านายงอนไรพี่” ซูก้าว่าแล้วย่อตัวลงนั่งบนโซฟาข้างๆเจโฮป ใบหน้าสวยหวานดูรู้สึกกังวลเล็กน้อย
“กลับไปเถอะครับ ไม่มีไรหรอก” เขาพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่พยายามปรับน้ำเสียงให้อ่อนโยนลง
“ไม่เชื่อหรอก บอกพี่มาก่อนว่านายงอนไร?” ซูก้าคาดคั้น วันนี้ยังไงๆก็ต้องรู้ให้ได้ว่าเจโฮปงอนอะไร
“อยากรู้จริงๆเหรอ ว่าผมงอนพี่เรื่องอะไร” อยู่ๆเจโฮปก็ลืมตาขึ้นแล้วหันไปมองซูก้าด้วยสีหน้าเฉยชา คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน
“อื้ม!” ซูก้าพยักหน้าหงึกหงัก
“ที่ผมงอนพี่ก็เพราะที่งานเลี้ยงพี่ไม่สนใจผมเลย สนใจแต่ไอ้แฟนเก่าของพี่ ผมก็น้อยใจเป็นนะ” เจโฮปว่าน้ำเสียงงอนๆเหมือนน้อยใจ เมื่อรู้ว่าเจโฮปงอนตัวเองเรื่องอะไรซูก้าก็ยิ้มออก ที่แท้ก็หึงนี่เอง
“โธ่! นึกว่าเรื่องอะไรที่แท้ก็เรื่องแค่นี้เอง นั้นมันก็แค่แฟนเก่า แต่นายคือคนปัจจุบันของฉันนะ หายงอนกันน๊า~” ซูก้าชูนิ้วก้อยขึ้นไปตรงหน้าเจโฮปพร้อมกับทำหน้าน่ารักๆ นั้นทำเอาคนร่างสูงตรงหน้าใจสั่นเลยทีเดียว
“ไม่หายงอนง่ายๆหรอก พี่กลับไปเถอะ” เจโฮปเก๊กขรึม ที่จริงหายงอนคนตัวเล็กตั้งแต่ทำใบหน้าน่ารักๆแล้ว
“หายงอนกันนะ พี่ไม่ชอบเลยที่เห็นเราทะเลาะกันแบบนี้” ซูก้าทำหน้าบ๊องแบ๊วใสใส
“ไม่หายอ่ะ!” เจโฮปเบะปาก หันหน้าหนี
“แล้วทำไงอ่ะ นายถึงจะหายงอนพี่” ซูก้าใจไม่ดีเลยเมื่อรู้ว่าเจโฮปยังไม่หายงอนตัวเอง
เจโฮปยิ้มกริ่มในใจ แล้วหันไปมองหน้าคนตัวเล็กกว่าด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ถ้าอยากให้ผมหายงอน…งั้น…คืนนี้ก็นอนกับผมสิ” ประโยคหลังเจโฮปยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ร่างเล็กก่อนจะพูดชิดริมฝีปาก
“ห๊ะ!!!”
“คืนนี้พี่ยอมนอนกับผม ผมถึงจะหายงอนพี่” เจโฮปว่าด้วยน้ำเสียงยั่วยวน ริมฝีปากของเขางับไปตามลำคอและติ่งหูเล็กๆของซูก้า
“ไหนเมื่อกี้ยังไล่พี่กลับบ้านอยู่เลย”
หลังจากที่ซูก้าพูดจบเจโฮปก็ผละตัวออกห่างจากร่างบางทันที เขาลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วพูดน้ำเสียงเรียบอย่างไม่พอใจ
“ถ้าพี่ไม่ยอมก็ไม่เป็นไร ผมจะไม่บังคับพี่ งั้นพี่ก็กลับบ้านไปเถอะ” หลังจากพูดจบเจโฮปก็ทำท่าจะเดินหนีไป แต่เสียงเรียกของคนร่างเล็กทำให้เขาหยุดฝีเท้าลง
“แล้วใครว่าฉันไม่ยอมนายละ” ซูก้าว่ายิ้มๆ ร่างเล็กเดินไปหาร่างสูงก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นให้ใบหน้าอยู่ระเดียวกับคนตัวสูงกว่า มือเล็กยกขึ้นโอบรอบคอเขาจนรอบ ก่อนที่ริมฝีปากบางชมพูจะประกบลงที่เรียวปากเจโฮปเบาๆอย่างอ่อนโยน ความอ่อนโยนเริ่มกลายเป็นความเร่าร้อน ลิ้นร้อนของเจโฮปตอนนี้กำลังซุกซนอยู่ในโพลงปากเล็กดูดดุนน้ำหวานที่อยู่ในนั้นจนพอใจ ทั้งสองแลกลิ้นกันไปมา
“อะ อื้อ!” ซูก้าครางออกมาจากลำคอเบาๆเพื่อบ่งบอกให้ร่างสูงรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังหายใจไม่ออก และเหมือนเขาจะรู้จริงๆจึงผละริมฝีปากออกจากร่างเล็กอย่างอ้อยอิ่งแล้วหันมาซุกไซร้ซอกคอขาวแทนและขบเม้มจนเกิดรอยแดงหลายจุด
ตอนนี้ทั้งสองนัวเนียกันจนมาหยุดอยู่ปลายเตียงกว้าง เสื้อสูทของเจโฮปที่ใส่ก่อนหน้านั้นไม่รู้ถูกถอดออกไปตอนไหน บนตัวของเขาเหลือเพียงแค่กางเกงส่วนร่างเท่านั้นที่ยังไม่ถูกถอด แต่เขาก็ไม่สนใจหรอกนะ เพราะเวลานี้เสื้อผ้ามันเป็นสิ่งที่หน้ารำคาญที่สุด
“ผมรำคาญเสื้อผ้าพวกนี้จัง” เจโฮปพูดออกมาตามที่ใจคิด
“รำคาญก็ถอดมันออกให้หมดสิ” คำพูดของซูก้ามันเหมือนคำเชิญชวน เจโฮปยิ้มเจ้าเล่ห์ค่อยๆผลักร่างบางให้ลงไปนอนแผ่หราบนเตียงกว้าง เขาไม่รอช้ารีบจัดการถอดเสื้อผ้าบนตัวของร่างเล็กออกจนหมด เขาอยากจะเห็นร่างกายขาวๆนี่โดยไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นอยู่แล้ว มันจะงดงามแค่ไหนกันนะ
ซูก้านอนนิ่งมองคนรักที่กำลังง่วนอยู่กับการถอดเสื้อผ้าให้ตัวเองออกอย่างรีบร้อน ไม่นานร่างบางก็ไร้เสื้อผ้าสักชิ้น ร่างกายขาวผ่องทั้งร่างปรากฏแก่สายตาร่างสูง เจโฮปมองมันอย่างหลงใหลก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงไปจัดการทันที
“อะ อื้อ~” ซูก้าครางเสียงแผ่วด้วยความเสี่ยวซ่านเมื่อมือหนาไต่วนเวียนแถวหน้าท้องแบนราบของตัวเองและมันก็เริ่มไต่ลงไปยังจุดกึ่งกลางของร่างกาย
“พี่ต้องเป็นของผมคนเดียว” พูดจบเจโฮปก็ก้มลงไปจูบเบาๆที่ริมฝีปากบาง เคลื่อนไปที่พวงแก้มใส ติ่งหู ไต่ลงมาเรื่อยๆตามซอกคอขาวที่ขึ้นรอยแดง มือหนาจับไปยังแกนกายของคนร่างเล็กเอาไว้ ขนาดของมันพอดีมือ เขาจัดการรูดขึ้นรูดลงเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ให้คนร่างเล็ก ส่วนริมฝีปากก็ดูดเม้มที่ยอดอกสีหวานที่ขึ้นสีชมพูน้อยๆ นั้นก็สร้างความเสียวซ่านให้คนตัวเล็กได้ไม่น้อยจนเผลอครางออกมาแทบไม่หยุด ลิ้นร้อนของเจโฮปค่อยๆลากผ่านหน้าท้องลงมาจนถึงจุดกลางลำตัว เขาใช้ริมฝีปากเข้าไปครอบครองแกนกายร้อนของคนร่างเล็กจนสุด
“อ๊ะ อ๊ะส์!” ร่างเล็กส่ายหน้าไปมาด้วยความรัญจวน จิกเล็บลงไปยังแผ่นหลังกว้างของร่างสูงจนเกิดเป็นรอย
ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นจากซูก้าก็ถูกปล่อยออกมาจนเต็มปากร่างสูง และเขาก็กลืนกินมันลงไปในลำคออย่างอร่อย ก่อนจะผละริมฝีปากออกแล้วทิ้งตัวลงไปนอนข้างๆร่างบาง
“ทำให้ผมบ้างสิครับ” เจโฮปพูดอย่างอ้อนๆ มือหนาลูบศีรษะคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน ซูก้ายิ้มหวานไม่ตอบ แค่จ้องตากันก็รู้แล้วว่าต้องทำยังไง ร่างเล็กรีบขึ้นคร่อมร่างสูงและจูบลงไปเบาๆที่ริมฝีปากทำตามที่ร่างสูงทำทุกอย่าง มือเล็กจัดการถอดกางเกงที่เหลือของเจโฮปออกทั้งในและนอกพร้อมๆกัน หลังจากกางเกงได้ถูกถอดออกแล้วก็เผยให้เห็นแกนกายแดงก่ำที่ขยายโตใหญ่ขึ้นอย่างเต็มที่ มือเล็กเลื่อนไปกรอบกุมความใหญ่โตแทบจะไม่มิดก่อนจะบีบเบาๆและใช้นิ้วสะกิดตรงส่วนยอดที่แดงก่ำเบาๆเพื่อนแกล้งคนร่างสูงเล่น
“ซี๊ดด~ พี่อย่าแกล้งผมสิครับ” เจโฮปพูดพร้อมกับเสียงหอบ
“ก็นายแกล้งฉันก่อนหนิ” ซูก้าหันไปต่อล้อต่อเถียงกับเขา แล้วค่อยๆก้มใบหน้าลง ใช้ริมฝีปากครอบครองแกนกายของเขาจนสุดก่อนจะรูดเข้ารูดออก นั้นยิ่งทำให้เจโฮปอดใจไม่ไหวเริ่มขยับจังหวะสวนกับจังหวะริมฝีปากของร่างเล็ก นั่นทำเอาซูก้าแทบสำลักเมื่อมันเข้าไปลึกเกินไป
เมื่อเห็นอย่างนั้นเขาก็หยุดขยับแล้วลุกขึ้นจัดการพลิกตัวร่างบางให้นอนอยู่ใต้ร่าง ตอนนี้เขาอยากจะทำมากกว่านี้แล้วสิ
เจโฮปยิ้มหวาน มือหนาลูบไล้ผมสลวยของซูก้าเบาๆเพื่อปลอบโยน
“ผมรักพี่นะครับ”
“ฉันก็รักนายเหมือนกัน”
“อย่าไปทำแบบนี้กับใครล่ะ พี่เป็นของผมคนเดียว” เจโฮปบอกเสียงดุ แต่ใบหน้ายังคงความอ่อนโยน
“นายก็เหมือนกัน ถ้าพี่รู้ว่าไปทำแบบนี้กับใคร ตายแน่!!” ซูก้าพูดขู่ยิ้มๆ ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งสองคนจะประกบกันอีกครั้ง แลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม มือซุกซนเลื่อนไปสัมผัสตัวร่างบางแทบจะทุกที่
มือหนาจัดการแยกขาเรียวอย่างกับผู้หญิงของซูก้าออกให้ห่างเพื่อที่เขาจะได้เขาถึงสัดส่วนข้างในง่ายขึ้น
“อะ อ่ะ อ๊ะส์” ซูก้าร้องครางเสียงหลงเมื่อนิ้วมือเรียวของร่างสูงสอดเข้าไปยังช่องรักทางข้างหลังที่คับแน่น เขาขยับเข้าออกช้าๆ เพื่อเป็นการเบิกทาง จากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มเป็นสองนิ้วสามนิ้ว สะโพกเล็กขยับจังหวะตามนิ้วมือ นี่เป็นสิ่งแสดงให้เห็นว่าร่างบางพร้อมแล้วกับสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วมือ
“พร้อมแล้วใช่มั้ยครับ ที่รัก!” เจโฮปก้มลงไปกระชิบที่ข้างหูซูก้าเบาๆ จูบหน้าผากเนียนเพื่อปลอบโยน ร่างเล็กพยักหน้าเบาๆนั้นสร้างความพอใจให้กับเขา ร่างสูงไม่รอช้ารีบเอากายแกร่งที่ขยายโตเต็มที่ของตัวเองมาจ่อยังช่องรักทางข้างหลัง เสียบเข้าไปในคราวเดียวจนสุด นั่นทำเอาร่างบางเร็งกระตุกไปด้วยความเจ็บ
“อ๊ะส์ เจ โฮป จะ เจ็บ” ซูก้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า น้ำตาใสใสเริ่มไหลรินออกมาจากดวงตาสวย
“อย่าร้องนะครับคนดี เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว” เจโฮปพูดปลอบโยน เริ่มขยับแกนกายเข้าออกช้าๆ และเริ่มเร็วถี่ขึ้น
“อะอื้อ อ๊ะ อ๊ะส์ อ๊าส์!” ร่างบางครางออกมาด้วยใบหน้าเสียวซ่าน ตอนนี้ความเจ็บที่มีเริ่มกลายเป็นความสุขไปเสียแล้ว
“อย่าเกร็งสิครับ ยิ่งเกร็งยิ่งเจ็บนะ” เจโฮปพูดปลอบโยน และยังคงขยับจังหวะเข้าออกอย่างต่อเนื่อง ถ้าจะให้หยุดขยับตอนนี้เขากับร่างเล็กคงทรมานมากแน่ๆ
เสียงครางหวานดังระงมลั่นห้องเมื่อร่างสูงกระแทกกระทั้นจังหวะอย่างหนักหน่วงไม่มีทีท่าว่าจะลดหย่อนลงเลย
“อะ อื้มมม!” เจโฮปครางเสียงต่ำเมื่อท่อนแกร่งถูกช่องคับแน่นตอดรัดจนแทบจะระเบิด
“ระ เร็ว กะ กว่านี้เจโฮป อื้ม!!” ร่างเล็กเร่งเร้า มีเหรอที่เขาจะไม่สนองให้ ร่างสูงเร่งจังหวะเข้าออกเร็วถี่ยิบจนร่างบางสั่นไหวระรัว และเป็นภาพที่เซ็กซี่ที่สุด เสียงเนื้อกระทบกันสอดประสานกับเสียงครางหวานนั้นยิ่งทำให้อารมณ์ดิบเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
เวลาผ่านไปกิจกรรมรักยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
“จะเสร็จแล้วครับ”
เมื่อใกล้จะเสร็จเขาก็ยิ่งเร่งจังหวะให้เร็วถี่ยิบขึ้นไปอีกใส่จังหวะกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วง จนช่องรักเริ่มขึ้นสีแดงเมื่อเสียดสีเป็นเวลานาน
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาาส์” ร่างบางครางเสียงหวานยาวเมื่อตัวเองไปถึงสวรรค์แล้ว น้ำสีขาวขุ่นจากร่างเล็กถูกปล่อยออกมาจนเต็มท้องแบนราบ ส่วนร่างสูงก็รีบตามไปติดๆปล่อยน้ำรักจนเต็มช่องทางรักจนล้นออกมาตามเรียวขาขาว
“ผมมีความสุขจังเลยครับ” เจโฮปว่าด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มก่อนจะหมดแรงผลุบลงไปนอนบนตัวร่างบางโดยที่ส่วนร่างยังคงเชื่อมต่อกันอยู่
“ฉันก็มีความสุขที่สุดเลยนะ” ซูก้าพูดออกมาจากใจ มือบางค่อยๆเช็ดเหงื่อบนหน้าผากให้เขา นี่ขนาดเปิดแอร์จนสุดแล้วนะ
ด้วยความที่เสียแรงไปมากทั้งสองจึงเผลอหลับไปทั้งอย่างนั้น…
---------------------------------------------
