ท้องฟ้าข้างนอกเริ่มมืดสนิทลงไปทุกที
ร่างเล็กของจองกุกกำลังง่วนอยู่กับการจัดที่นอนใหญ่ภายในห้องสูทสุดหรู
สวบ!!
เสียงสวบกอดจากคนข้างหลังทำให้จองกุกหันไปมองยิ้มๆ
เขากลับบมาแล้ว!
“ฮยองทำไรฮ่ะ ผมตกใจหมดเลย” จองกุกหันไปถามเจ้าของร่างสูงที่กอดตัวเองไว้แน่น จมูกโด่งเป็นสันฝังลงไปบนแก้มนุ่มๆ ทั้งสองข้าง
“สามีกลับมาแล้วนะครับ” เขาว่าด้วยน้ำเสียงที่แสนทะเล้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข
“หิวมั้ย?” จองกุกเอี้ยวตัวไปมองใบหน้าหล่อ ทั้งที่เขายังกอดอยู่
“หิวที่สุดเลยล่ะ เมียจ๋า~” วีว่าพร้อมกับลากเสียงยาว เอาหน้าผากมาชนกับหน้าผากของจองกุกเบาๆ
“ผมเตรียมแฮมกับไข่ดาวไว้ที่ครัวด้วยแหละ ถ้าหิวฮยองก็ไปกินได้” จองกุกบอกเขาด้วยความใสซื่อ
“ที่หิวน่ะ หิวนายต่างหากล่ะ” วียิ้มเจ้าเล่ห์ พร้อมกับส่งสายตาหวานฉ่ำมาให้ร่างเล็ก จองกุกมองสายตานั่นแล้วก็รู้สึกใจสั่นแปลกๆ แล้วรีบหลบหน้าด้วยความเขินอาย
ร่างสูงกว่าไม่รอช้ารีบผลักร่างเล็กลงไปบนเตียงนุ่มที่พึ่งจะจัดเสร็จเมื่อกี้นี้ เขาจัดการถอดเสื้อยืดสีขาวออกจนเผยให้เห็นหน้าท้องที่แข็งแรง
อึก!!
จองกุกรีบกลืนน้ำลายลงคอ ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่ร่างสูงที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน ก่อนจะเริ่มคลานหนีเขาไปยังอีกฝั่งของเตียงนอนที่กว้างใหญ่
วีรีบขึ้นเตียงและคลานตามร่างเล็กไปช้าๆ สายตาของเขามันเชิญชวนที่สุด แต่ร่างเล็กก็อายจนแทบไม่กล้าเข้าไปใกล้
“ฮยองจะทำอะไร?” จองกุกถามด้วยความตื่นตระหนก
“กินนายไง!”
เมื่อได้ยินแบบนั้นใบหน้าน่ารักๆของเด็กน้อยก็แดงฉ่าทันที
กะ กินเหรอ!
“ยอมฉันดีๆเถอะนะจองกุก รับรองว่าฉันจะทำให้นายมีความสุขไปยันเช้าเลย”
“อย่าเข้ามานะไอ้ฮยองเจ้าเล่ห์” จองกุกปาหมอนใส่เขารัวๆ ตายล่ะ! หมอนโดนปาไปหมดแล้ว ร่างเล็กมองหาวิธีป้องกันตัวเองจากอสูรร้ายอย่างวี
“ฉันรักนายนะจองกุก” ร่างสูงรีบเข้าไปตะครุบร่างของเด็กน้อยมากอดไว้ทันที
“แง!! คนบ้า ชอบรังแกเด็ก” จ้องกุกแกล้งเป็นร้องเมื่อตัวเองหนีเขาไปไหนไม่ได้แล้ว
“ก็เด็กมันน่ารัก น่าแกล้ง น่ากินหนิครับ” วีว่าด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขารีบจับร่างของเด็กน้อยให้นอนหงายไปบนเตียงโดยที่ตัวเขารีบขึ้นคร่อมไว้ทันที
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา
จองกุกเบือนหน้าหลบสายตาเจ้าเล่ห์นั้นและแอบยิ้มเขิน วีจ้องมองใบหน้ายามเขินของจองกุกอย่างมีความสุข เล่นตัวแบบนี้แหละเขาชอบนัก จะจัดการให้ไม่กล้าเล่นตัวอีกเลย คอยดูสิ!
ร่างสูงจับใบหน้าน่ารักให้หันมาทางเขา ก่อนที่จะก้มลงไปสัมผัสริมฝีปากบางอมชมพูช้าๆ อ่อนโยน ถ้าเขาทำแรงเขากลัวว่าร่างของเด็กน้อยจะซ้ำไปซะก่อน
ลิ้นสากตวัดเข้าไปยังโพรงปากเล็ก หยอกล้อเล่นกับลิ้นของอีกฝ่ายอย่างเมามันส์ ความหวานที่อยู่ในนั้นทำให้เขาแทบไม่อยากจะผละริมฝีปากออกมา
เหมือนว่าจองกุกจะเริ่มหายใจไม่ออกเพราะจูบที่เร้าร้อน กลืนกินเรี่ยวแรงนี้
วีรีบถอนริมฝีปากออกแทบจะทันทีเมื่อรู้ว่าจองกุกกำลังหายใจไม่ออก เขาเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากมาซุกไซร้ซอกคอขาวแทน กลิ่นกายของร่างเล็กมันชั่งหอมหวานอะไรแบบนี้ กลิ่นสบู่อ่อนๆมันเป็นอะไรที่ยั่วใจเขามาก
มือหนาๆค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่หน้ารำคาญของร่างเล็กออกจนหมด จองกุกเบือนหน้าหนีด้วยความอายอีกครั้ง เมื่อร่างสูงกำลังจ้องมองร่างเปล่าที่ไม่มีเสื้อผ้าแม้ชักชิ้นของตัวเอง
“ร่างกายนายสุดยอดเลยอ่ะ จองกุก!” วีอดชมไม่ได้
“คนบ้า! อายนะ” จองกุกตีมือเล็กไปที่แขนของร่างสูงอย่างเขินๆ
“ฉันต้องเห็นมันเพียงคนเดียวนะ นายห้ามให้คนอื่นเห็นเข้าใจมั้ย?” อยู่ๆวีก็พูดขึ้น เขารู้สึกห่วงร่างกายที่สวยงามนี้เป็นอย่างมาก จนไม่อยากให้ใครเห็น ใครสัมผัส นอกจากเขาคนเดียว
จองกุกไม่ตอบได้แต่ยิ้ม
“ตอบฉันมาสิ ว่าจะให้ฉันเห็นร่างกายของนายคนเดียว” วีคาดคั้นเอาคำตอบ มือของเขาเลื่อนไปจับสัดส่วนอ่อนไหวของกาย จนจองกุกถึงกับกระตุกเกร็งขึ้นมาทันที
“อ่ะ…” จองกุกแทบจะเผลอครางเสียงที่หน้าอายนี้ออกมา แต่ต้องกลั้นไว้ซะก่อน
“ตอบมาสิห่ะ! เด็กน้อย” วีเพิ่มน้ำหนักมือไปยังสิ่งนั้นอีก เขาบีบเค้นมันเรื่อยๆ เพื่อปลุกเร้าอารมณ์ให้เด็กน้อย
“ผะ ผมจะให้ฮยองเห็นคนเดียว” จองกุกตอบเสียงกระตุกกระตัก
“ดีมากเลย ที่รัก…” วีคลี่ยิ้มกว้างอย่างพอใจในคำตอบ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวอีกครั้ง และลากลิ้นร้อนๆลงมาเรื่อยๆผ่านยอดอกสีหวาน เขาก้มลงไปกัดเบาๆย้ำๆทั้งสองข้าง เมื่อพอใจแล้วเขาก็เรื่อยลงไปต่ำอีก ผ่านหน้าท้องแบนราบ และต่ำลงมาเรื่อยๆ
“ตรงนั้น!!” จองกุกร้องขึ้นเมื่อ ริมฝีปากของวีเข้าไปสัมผัสกับสัดส่วนกลางลำตัวของตัวเองที่มันกำลังแดงก่ำ เขาปรนเปรอมันด้วยริมฝีปาก รูดเข้ารูดออกอย่างพอใจ เมือเล็กจิกลงไปบนที่นอน เกร็งตัวจนถึงที่สุด เพราะความวาบหวามเกินจะทนนี้
เขาลากริมฝีปากจูบไปตามเรียวขาสวยที่เริ่มแยกห่างออกจากกัน และขบเม้มจนเกิดรอยแดง
“อ่ะ…อื้อออ!” จองกุกร้องครางเสียงหวานเมื่อนิ้วของเขาเริ่มสอดเข้าไปยังช่องทางด้านหลังที่คับแน่น ร่างของเด็กน้อยบิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่าน มือเล็กเกาะบนไหล่หนาของเขาไว้แน่นและจิกเล็บลงไป
จากหนึ่งนิ้ว เป็นสองนิ้ว สามนิ้ว…. เขาขยับจังหวะนิ้วเข้าออกช้าๆเนิบๆ เพื่อเปิดทาง และให้จองกุกได้ชิน จะได้ไม่รู้สึกเจ็บเท่าไหร่
เขาถอดนิ้วออกมาและรีบถอดกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เพราะสิ่งที่คับแน่นในนั้นมันกำลังจะระเบิดออกมาหากไม่ได้รับการปลดปล่อย
จองกุกเหลือบมองกายแกร่งอันใหญ่โตของเขาด้วยใจที่สั่นระรัว และตื่นตระหนก หากสิ่งนั้นเข้ามาในตัวมันคงจะเจ็บมากแน่ๆ แค่คิดหยดน้ำตาใสใสๆก็ไหลออกมาอาบแก้ม
“อย่าร้องนะครับเด็กน้อยของผม ผมจะพยายามทำให้เบาที่สุด” วีลูบผมสลวยเพื่อปลอบร่างเล็ก สายตาของเขาตอนนี้มันอ่อนโยนมาก
“อ่ะ..ฮยอง ผม เจ็บ!” จองกุกบอกกับร่างสูงเสียงแผ่วเมื่อเขาเริ่มเอาแกนกายไปจ่อยังช่องรักและเริ่มสอดใส่มันเข้าไป
“อดทนหน่อยนะครับ เด็กดี” วีว่าและเริ่มขยับท่อนของตัวเองเข้าไปยังช่องทางรักนั้นช้าๆ จนมันเริ่มมิด
“อ๊ะ อ่ะ อ่าส์” เสียงครางถูกเปล่งออกมาจากคนร่างเล็ก สะโพกสวยแอ่นรับสิ่งนั้นอย่างวาบหวิว วียิ้มพอใจเมื่อจองกุกเริ่มขยับตัวตอบรับ
ความเจ็บในตอนแรกตอนนี้มันได้กลายเป็นความสุขไปเรียบร้อยแล้วเมื่อคนข้างบนเริ่มขยับเข้าออกช้าๆและเร็วขึ้นไปตามอารมณ์ปรารถนา
ทั้งสองแสดงบทรักกันอย่างเร้าร้อน จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านมานานเท่าไหร่แล้ว
“อ่ะ อ่ะ อ๊าส์” จองกุกครางเสียงหวานยาวเมื่อความต้องการได้สิ้นสุดลง เด็กน้อยไปถึงสวรรค์ก่อนแล้ว วีรีบเร่งจังหวะตามร่างเล็กไป
ท่อนกายแกร่งขยับเข้าออกยังช่องรักเป็นจังหวะเร็วถี่ ร่างของจองกุกสั่นไปตามแรงกระแทก เรียวขาสวยถูกยกขึ้นพาดบ่า
พั่บบบบ!!
เสียงกระแทกของเนื้อที่ชนกันมันยิ่งทำให้อารมณ์ดิบที่มีเพิ่มมากขึ้น
วีเร่งจังหวะเข้าออกหนักๆเน้นๆสองสามทีก่อนจะเริ่มช้าลงเมื่อรู้ว่าความต้องการมาถึงขีดสิ้นสุดแล้ว น้ำสีขาวขุ่นถูกฉีดเข้าไปจนเต็มช่องรักของเด็กน้อย
หลังจากนั้นร่างสูงก็ถอดแกนกายของตัวเองออกมาและฟุบตัวลงไปนอนแผ่หลาใกล้กับจองกุก เสียงหอบหายใจของทั้งสองผสมปนเปกันไปหมด เรี่ยวแรงที่มีหายไปกับบทรักเมื่อกี้นี้จนหมดสิ้น
“ฝันดีนะครับที่รัก!!” พูดจบเขาก็ดึงร่างของจองกุกเข้ามากอด และจูบหนักๆที่หน้าผากเนียน ก่อนที่ดวงตาของทั้งสองจะปิดลง และเข้าสู่ห้วงแห่งการหลับใหล…สำหรับค่ำคืนนี้
---------------------------------------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น