ก๊อกๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูทำให้ร่างเล็กที่กำลังแต่งตัวอยู่หันไปมอง ก่อนจะเอ่ยถามว่าใคร?
“ใครอ่ะ?”
“ผมเองครับ วี… เปิดประตูให้ผมเข้าไปหน่อยสิครับ” เสียงเข้มดังออกมาจากนอกห้อง
“มะ ไม่ได้ ฉันแต่งตัวอยู่”
“แต่ผมอยากเข้าไป นะๆๆ มาเปิดประตูให้หน่อย” ตอนนี้วีกำลังตะเกรียกตะกายอยู่หน้าประตูห้องนอนของซูก้าอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ไม่ได้ ฉันโป๊อยู่” ซูก้าร้องบอกด้วยความอาย ใช่แล้วตอนนี้ร่างบางแทบจะยังไม่ใส่เสื้อผ้าอะไรเลยสักชิ้น ขืนไอ้เด็กวีเข้ามาก็เห็นกันพอดีสิ
เสียงข้างนอกเงียบไปแล้ว สงสัยวีคงจะไปแล้วมั้ง ซูก้าคิดแล้วหันไปแต่งตัวต่อ ร่างกายเปลือยเปล่าเดินไปค้นหาเสื้อผ้าในตู้ทีละชิ้น เพื่อหาตัวที่ถูกใจใส่
สวบ!!
เสียงกอดจากข้างหลังทำเอาซูก้าถึงกับตกใจ มือซนเลื่อนมากอดเอวบางเอาไว้ จมูกโด่งๆฝังไปที่พวงแก้มอวบอิ่มของซูก้า
ไอ้เด็กวี!!
เข้ามาได้ไง! นี่คือสิ่งที่ซูก้าคิด…
“อือ! นะ นาย เข้ามาได้ยังไง?” ร่างบางอดถามไม่ได้พร้อมกับดิ้นเบาๆ และรู้สึกจักจี้ด้วยเมื่อมีคมจมูกมาซุกไซร้ตามซอกคอขาว
“พี่ลืมไปแล้วรึไงว่าผมแอบปั๊มกุญแจสำรองห้องพี่ไว้” วีถอนริมฝีปากออกมาจากซอกคอก่อนตอบ
“ไอ้เด็กบ้านี่!” ซูก้าขึ้นเสียงใส่อย่างโกรธๆ แต่มีหรือคนอย่างวีจะสน สิ่งที่เขาสนคือร่างกายไร้เสื้อผ้าตรงหน้าต่างหาก ซูก้าโป๊แบบนี้ก็ดีเหมือนกันเขาจะได้ไม่ต้องเสียเวลาถอดให้ยุ่งยาก
กลิ่นสบู่อ่อนๆหอมๆของร่างบางที่พึ่งจะอาบน้ำเสร็จมันชั่งยั่วอารมณ์เขาได้เป็นอย่างดี ร่างสูงไม่รอช้าที่จะดันร่างบางให้หลังเนียนพิงกับตู้เสื้อผ้า
“นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะไปใส่เสื้อผ้า” ซูก้าว่าด้วยใบหน้าแดงก่ำเพราะความอายที่วีเห็นร่างเปลือยของตัวเองจนแทบจะทุกสัดส่วน
“ขนาดนี้ยังคิดจะไปใส่เสื้อผ้าอีกเหรอครับ” วีว่าด้วยสายตากรุ่มกริ่ม มองหุ่นสวยตั้งแต่หัวจรดเท้า
“นายอย่ามองนะฉันอาย ปล่อยได้แล้ว”
“ไม่ปล่อยหรอก! ผมจะกินพี่ทั้งตัว จากล่างขึ้นบน” พูดจบร่างสูงก็นั่งย่องๆลงไปให้ใบหน้าพอดีกับสัดส่วนตรงกลางของซูก้า เขาใช้มือหนาขึ้นไปจับแกนกายพอดีมือของร่างเล็ก ขยี้ส่วนหัวด้วยนิ้วโป้งทำเอาร่างบางถึงกับสะดุ้ง ตัวเกร็งไปหมด ริมฝีปากร้อนๆของเขาเข้าไปครอบครองแกนกายของร่างเล็กจนหมดแล้วรูดเข้ารูดออกตามจังหวะ
“อ๊ะ…” ซูก้าเผลอครางออกมาเมื่อโดนจุดกระสั่น
ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นของร่างบางก็ถูกปล่อยออกมาจนเต็มปากร่างสูง จนเขาแทบจะกลืนกินไม่ทันเพราะมันเยอะเกิน วีผละริมฝีปากออกจากสิ่งนั้นก่อนจะเคลื่อนมายังหน้าท้องเนียนแบนราบเขาใช้ริมฝีปากลากวนขบเม้นให้เกิดรอยแดงอยู่สักพักใหญ่ๆจึงย้ายริมฝีปากให้มาหยุดอยู่ที่ยอดอกสีหวาน เขากัดกินมันจนพอใจแล้วจึงเริ่มลากลิ้นร้อนให้สูงขึ้นมายังซอกคอเนียนขบเม้นมันจนเกิดรอยแดงหลายจุด แล้วที่สุดท้ายที่ริมฝีปากของเขาจะไปหยุดอยู่คือริมฝีปากบาง
วีปิดปากร่างเล็กด้วยปากของเขาจนมิด ดูดดื่มน้ำหวานที่อยู่ในนั้นอย่างอร่อย ลิ้นซุกซนตวัดหยอกล้อเล่นกับลิ้นเล็ก
“อะ…อื้อ!” ซูก้าส่งเสียงในลำคอเพื่อให้ร่างสูงรู้ว่าตอนนี้กำลังหายใจไม่ออก
เหมือนว่าเขาจะรู้จึงรีบถอนริมฝีปากออก เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระร่างบางก็รีบหายใจโกยเอาอากาศเข้าเต็มปอดก่อนที่ริมฝีปากของร่างสูงจะปิดลงมาอีก จูบนี่มันชั่งดูดดื่มและลึกล้ำจนร่างบางตัวอ่อนระทวยแทบไม่มีแรง แต่ดีนะยังมีมือหนากอดเอาไว้จึงทำให้ไม่ล้ม
ทั้งสองจูบกันมาจนถึงปลายเตียงกว้างแล้วจึงล้มตัวลงไปนอนพร้อมกัน เตียงนุ่มยุบลงไปตามน้ำหนักตัว ร่างสูงไม่รอช้าที่จะจับร่างบางให้นอนแผ่หลาโดยที่มีเขาขึ้นคร่อมอยู่ มือบางถูกกดเอาไว้เหนือศีรษะ ใบหน้าหล่อคลี่ยิ้มหวานก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวอีกครั้ง ทีนี้เขาจะเริ่มจากข้างบนลงข้างล่าง
ซูก้านอนบิดตัวไปมาด้วยความเสียวเมื่อมือหนาจับไปยังสะโพกมนแล้วเริ่มบีบเคล้นมันอย่างหนักหน่วง ส่วนริมฝีปากร้อนของร่างสูงตอนนี้ก็ยังวนเวียนที่ยอดอกหวาน ก่อนจะเลื่อนลงมาต่ำเรื่อยๆ มือหนาละจากสะโพกแล้วสอดนิ้วเขาไปยังช่องรักของซูก้าเพื่อเบิกทาง จากหนึ่งนิ้วเป็นสอง สาม…
วีขยับนิ้วเข้าออกช้าๆเนิบๆ ช่องภายในของร่างเล็กมันคับแน่นตอดรัดนิ้วของเขาตลอดเวลา สะโพกกลมสวยโยกขึ้นไปตามจังหวะนิ้วที่ขยับ
สักพักเมื่อเห็นว่าช่องคับแน่นเริ่มขยายแล้วเขาจึงถอดนิ้วออกมา แล้วรีบจัดการถอดเสื้อผ้าที่ดูจะหน้ารำคาญสำหรับตอนนี้ของตัวเองออกจนเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าที่แสนจะเย้ายวนใจร่างเล็กให้กลืนน้ำหลายลงคออึกใหญ่เมื่อเห็นเข้ากับกายแกร่งที่ใหญ่โตของร่างสูง
อึก!!
ถ้าสิ่งนั้นเข้ามาในตัวมันต้องเจ็บแน่ๆเลย ซูก้าคิดก่อนจะหลับตาลงเมื่อเขาเอาแกนกายเข้ามาถูไถแถวปากทาง มือหนาจัดแจงจับเรียวขาให้ตั้งชันขึ้น และจับแยกห่างออกจากกันจนเป็นตัวเอ็มใหญ่
“อ๊ะ…จะ เจ็บ อื้อ!...” ร่างเล็กร้องครางขึ้นด้วยความเสียวที่แล่นเข้ามาเมื่อร่างสูงเริ่มเอาแกนกายสอดเข้าไปยังช่องรักช้าๆ
“ผมจะพยายามทำให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้” วีว่าพลางยื่นมือมาลูบหัวของร่างบางที่กำลังนอนตัวเกร็งอยู่
เมื่อท่อนแกร่งของเขาเข้าไปยังช่องรักจนมิดด้ามแล้วเขาจึงเริ่มขยับเข้าออกช้าๆเนิบๆ เพื่อร่างบางจะได้ทุเลาความเจ็บลงบ้าง
“อย่าเกร็งสิครับ” วีบอกเมื่อเห็นร่างบางตัวเกร็งไปหมด
“กะ ก็ อื้อ..ฉะ ฉัน จะ เจ็บ อ่ะ อื้อ…” ร่างบางพูดออกมาแทบจะฟังไม่รู้เรื่องเมื่อร่างสูงขยับจังหวะเข้าออกหนักหน่วง เร็วถี่
“อ๊าห์” เขาครางเสียงต่ำเมื่อช่องคับแน่นมันตอดรัดแกนกายของเขาจนรู้สึกปวดหนึบไม่ต่างจากร่างเล็ก
เมื่อเวลาผ่านไปความเจ็บที่มีก็เริ่มหายไปกลายเป็นความเสียวซ่านแทน มือเล็กจิกลงไปบนที่นอนนุ่มทุกครั้งที่ร่างสูงกระแทกตัวเข้ามา
“อ๊ะห์…”
ด้วยแรงเสียดสีของแก่นกายทำให้ปากทางรักของร่างเล็กเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ
จังหวะที่ถาโถมเขามายังร่างเล็กยังคงความเร็วแรงและหนักหน่วงเอาไว้ จนร่างกายสั่นไหวระรัว ใบหน้าสวยเหยเกไปด้วยความกระสั่นเสียว เสียงครางหวานถูกเปล่งออกมาแทบจะไม่หยุดหย่อน
สักพักเหมือนว่าทั้งสองร่างจะไปถึงสวรรค์พร้อมกัน ร่างสูงขยับจังหวะเข้าออกอย่างหนักหน่วงสองสามทีก่อนจะหยุดขยับและกดแช่แกนกายไว้ยังร่างเล็ก น้ำสีขาวขุ่นของร่างสูงถูกปล่อยออกมาจนเต็มช่องทางรักและไหลเยิ้มออกมาตามเรียวขาสวย ส่วนน้ำรักของร่างเล็กก็ถูกปล่อยออกมาจนเต็มหน้าท้องเนียน
วีกระตุกยิ้มเบาๆแล้วก้มลงไปใช้ลิ้นเลียน้ำหวานที่เปรอะเปื้อนหน้าท้องของซูก้าเพื่อทำความสะอาด โดยที่แกนกายยังเสียบคาไว้ที่ช่องรัก เพียงแค่ขยับเบาๆก็สามารถทำให้เพลิงรักที่มอดแล้วคุขึ้นมาอีก
“ผมว่าเราคงต้องต่ออีกรอบแล้วล่ะ” วีว่าแล้วเริ่มขยับร่างกายส่วนล่างอีกครั้ง นั้นก็ทำเอาร่างเล็กแทบจะสำลักความสุขที่เขามอบให้
ซูก้าคงจะขัดใจเขาไม่ได้แน่ๆ สิ่งที่ทำได้ก็แค่นอนนิ่งๆรอรับแรกกระแทกจากคนร่างสูง…และครางเสียงหวานออกมาให้เขาพอใจเท่านั้น
------------------------------------
แต่งต่อเร็วๆๆนะคะ
ตอบลบ